Miejski portal informacyjny:
Miechów, Charsznica, Gołcza, Kozłów, Książ Wielki

Jutro w całej Polsce będziemy uroczyście obchodzić rocznicę wybuchu powstania warszawskiego. Jestem pewna, że nawet w Miechowie lokalni włodarze złożą kwiaty i wygłoszą kilka uroczystych, okrągłych zdań. Myśli wszystkich popłyną w stronę bohaterskich powstańców, którzy zginęli na barykadach.

Ciekawe, czy ktoś pomyśli o starej, 96- letniej kobiecie, która leży przykuta do łóżka w Domu Opieki Społecznej w Charsznicy. Ona jest właśnie jednym z nim, jednym z powstańców.

Jestem pewna, że ostatnim na tym terenie…

Uciekała kanałami z Warszawy wraz z dwoma siostrami i bratem, postrzelonym w płuco. Brat po kilku tygodniach zmarł pod Łodzią, a siostry dotarły w 1945 roku do Książa. Dzisiaj została już tylko ona.

Całe życie przepracowała uczciwie, ale nigdy nie wyszła za mąż i nie założyła rodziny. Widziała swoje rodzinne miasto obrócone w ruinę i nie potrafiła już wrócić do Warszawy. Tutaj, w tym powiecie się zestarzała i tutaj powoli umiera.

Nie ma statusu kombatanta, bo nigdy się o to nie starała. Nikt nie zajął się tym w jej imieniu, pewnie byli godniejsi i bardziej bohaterscy od niej.

Pani Lucyna leży w Domu Opieki w trzyosobowym pokoju. Dosłownie leży, bo kilka lat temu złamała udo i lekarze w miechowskim szpitalu stwierdzili, że nogi nie da się złożyć. Nie warto, bo jest za stara…
Opieka społeczna umywa ręce. Przecież staruszka dostała miejsce w domu opieki…

Nigdy nie była gawędziarzem, teraz nie mówi już prawie wcale. Nie opowie młodzieży o walkach i barykadach, więc właściwie, jaki z niej pożytek?

Kiedy jutro usłyszycie syreny, pomyślcie o niej. Łatwo ją sobie wyobrazić. Ma na sobie szpitalną koszulę i wygląda jak szkielet. Podobno ma dobrą opiekę. Kiedy się na nią patrzy, trudno w to uwierzyć.
Najprościej jest złożyć kwiaty i stanąć na minutę w ciszy.

Jej przykład pokazuje, jak naprawdę czcimy swoich bohaterów.

Cześć ich pamięci!